Ik waarschuw je maar maar vast; het boek ‘Wij zijn ons brein’ is dezer dagen mijn bedlectuur. Geholpen door het feit dat hersenonderzoeker Dick Swaab zijn boek heeft ingedeeld in korte hoofdstukjes, neem ik elke keer een hapklaar brokje informatie ter overdenking mee de slaap in. De interessante gedachten daaruit, die te maken hebben met het verwerken en interpreteren van beeld, ga ik in een beeldblogje verwerken. Dat ik met die gedachten misschien wel heel onwetenschappelijk aan de haal ga, moet je me maar niet kwalijk nemen.
Een stuk over het belang van een stimulerende omgeving voor de vroege hersenontwikkeling levert op bladzijde 52 het 
volgende op: “De taal en culturele omgeving bepalen niet alleen welke hersensystemen zich met taalverwerking bezighouden, maar ook hoe gezichtsexpressies geïnterpreteerd kunnen worden en hoe men beeld en zijn omgeving scant. Zo kunnen Japanners en mensen uit Nieuw-Guinea geen goed onderscheid maken tussen een gezicht dat angst en een gezicht dat verrassing uitdrukt, ….” Waarom dat zo is vertelt hij er overigens niet bij. Dat moeten we nog maar eens navragen.
Vooral voor beeldmakers voor een internationaal publiek is dit echter interessant. Je zult als rechtgeaarde Hollander maar een wereldwijde brochure voor een nieuw soort scheermesje illustreren met foto’s van mensen die versteld van wat dat mesje allemaal kan. Komen er uit de Aziatische werkmaatschappijen verontruste vragen waarom die mesjes blijkbaar zo gevaarlijk zijn. Het lijkt overdreven maar toch…. het loont de moeite ook op beeldgebied je culturele huiswerk te doen. De marketingliteratuur staat vol met missers die je kunt terugbrengen tot culturele onoplettendheid.
Senger Communicatie 