Vanmorgen hoorde ik op de radio een man vertellen dat hij op 4 mei het absolute kwaad herdacht: HET ABSOLUTE KWAAD. Daarna was hij stil; nader commentaar overbodig. Tegenover het absolute kwaad staat het absolute goed. Tegenover zwart staat wit, een makkelijke keuze, niet vertroebeld door al die moeilijke grijzen. Wij behoren niet tot het absolute kwaad. Wij zijn (dus) goed. Echt??
Mag ik op 4 mei een pleidooi houden voor de nuance, voor al die grijzen die ons de keuzes zo moeilijk maken? Want van die nuances moeten we leren; over onszelf en over de sluipende groei van de mechanismen die leiden tot HET ABSOLUTE KWAAD. We moeten niet denken dat we immuun zijn voor een snufje grijs in ons wit. Wij zijn, zeker nu de laatsten die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt uit ons midden verdwijnen, kwetsbaarder dan ooit voor het cliché; voor zwart en wit.
Laten we ons goed realiseren dat we nog steeds vatbaar zijn voor de dominante cultuur en wat die van ons zou kunnen vragen (lees ‘Homo Sapiens’ van Yuval Harari). Laten we ervan leren, dat we niet immuun zijn voor dat snufje grijs, voor het kleine kwaad in een van de gelukkigste landen ter wereld, maar ook een land waarin je nog steeds voor je bek geslagen kan worden omdat je van ‘de verkeerde kant’ bent of in de verkeerde god gelooft of lid bent van de verkeerde voetbalclub.
Senger Communicatie 
wat een top blog