Op 22 januari poste ik over het boek ‘Rennen voor je leven’, van Jan Fokke Oosterhof. Op de achterflap staat: …. Als je een droom hebt moet je hem durven uitspreken, het idee met anderen delen en het gewoon gaan doen. ….
Dit weekend maakte ik daar van dichtbij een mooi voorbeeld van mee.
Acht jaar geleden bedacht Gijs Esders (oudste zoon van mijn zwager, Patrick Esders) dat hij wilde proberen een van de beste sprinters van schaatsend Nederland te worden. Op 18-jarige leeftijd liet hij zich zijn eerste paar ‘thermoplastische’ schaatschoenen aanmeten. De winkelier vroeg hem wat zijn droom was en een 500 meter binnen de 35 seconden leek Gijs een mooi, maar wellicht onhaalbaar, doel. Het was zijn jongensdroom. 34.99 werd in de rechterschoen gestikt, weliswaar aan de binnenkant van de voet omdat “niet iedereen het hoefde te zien”, maar de ambitie werd gedeeld. Daarna is Gijs nog harder gaan trainen, sinds 2015 bij het gewest Friesland.
Tot dit seizoen lag zijn persoonlijk record op de 500 meter , met 35.48, nog ruim boven de gedroomde waarde, maar afgelopen zaterdag, op het NK sprint in Heerenveen, stelde Gijs zijn pr bij tot….precies 34.99. ( de winnende tijd was 34.67)
Overigens stelde hij zijn pr op de 1000 meter bij tot 1:09.03, maar die 1:08… , die komt er binnenkort ook nog wel. En wie weet waar het eindigt, want bij de sprintelite zijn de broers Mulder al 32 en Kjeld Nuis is ook twee jaar ouder dan Gijs. Er is dus nog tijd voor vooruitgang. In ieder geval gaat Gijs, na deelname aan de afgelopen Worldcups in Obihiro en Tomakomai, deelnemen aan de 1500 meter in de wedstrijden in Hamar, en misschien zit een andere afstand er ook nog wel in. En wie weet hoe snel het daar nog kan.
Dromen, durven, delen, doen.
Lees hier nog een artikel in de Stentor
Senger Communicatie 