Een interessante blog op de site van PSYblog behandelt een van de manieren waarop onze hersenen ons voor de gek houden.
In tegenstelling tot wat we denken, blijken we niet zomaar te zien wat er is. Ons brein interpreteert eerst de signalen die het via de ogen binnenkrijgt, voordat wij iets ‘zien’. En dat brein laat zich, getuige de voorbeelden, flink foppen. De Fransen hebben er zelfs een begrip voor; Trompe-l’oeil, oftewel ‘bedrieg het oog ‘. De wetenschappelijke naam van de reden dat dat werkt is binoculaire dispariteit. Het heeft te maken heeft met het feit dat onze ogen een stukje uit elkaar staan. Beide ogen zien net iets anders. En ons brein voegt die twee beelden bij elkaar tot een 3D-beeld. Dat zorgt ervoor dat we diepte kunnen zien. Maar om dat snel te kunnen doen werkt het brein ook veel met aannames, zoiets van “zo is het meestal, dus dan zal het nu ook wel zo zijn.” En daardoor zijn we vatbaar voor bedrog. Onderstaand voorbeeld van een koepel die geen koepel is, stamt uit de Renaissance. Gezichtsbedrog is dus al een oude sport. Lees de blog hier.
Senger Communicatie 