Welke foto kies je?

Moet een foto, die je bij een tekst plaatst, de boodschap versterken, of mag die ook afleiden, schuren, vragen oproepen (zonder dat je die in de tekst beantwoordt)?
Deze foto, van fotograaf Raymond Rutting, was geplaatst bij een artikel, in de Volkskrant van 27 juni 2019, met de titel, “NS keert 50 miljoen euro uit aan overlevenden van de Holocaust”.

Op initiatief van Salo Muller (l) deed Job Cohen (r) onderzoek naar de mogelijkheden van NS om schadevergoedingen uit te keren aan Joden, Roma en Sinti die in de Tweede Wereldoorlog per spoor zijn vervoerd naar doorgangskampen en vernietigingskampen. NS-topman Roger van Boxtel (m) vertelde tijdens de persconferentie, waar deze foto is gemaakt, dat zijn bedrijf het advies van de commissie Cohen zal volgen. Na de perspresentatie stonden de mannen op om elkaar de hand te schudden. Dat ging, blijkens andere verslagen van deze bijeenkomst, in goede harmonie.

Mijn vraag is dus waarom de beeldredactie van de Volkskrant besloot deze foto te plaatsen. Want de foto straalt van alles uit, maar weinig goede harmonie. Was dit de enige foto die een beetje gelukt is? (Het werk van Raymond Rutting kennende is dat zeer onwaarschijnlijk) Waren er tussen de drie hoofdrolspelers allerlei problemen en stekeligheden? (In de tekst komt dat nergens naar voren, behalve de mededeling dat de commissie tot stand is gekomen na dreiging met een rechtszaak. Dat dat de sfeer verziekt heeft, wordt niet vermeld.)
Of was het alleen de bedoeling een ‘sprekende foto’ te plaatsen, die emotie oproept? De foto roept allerlei vragen op, die in de tekst niet beantwoord worden. Is het dan een goede foto? Ik krijg er alleen een ongemakkelijk gevoel van. Dat kan nooit de bedoeling geweest zijn. Of misschien juist wel?